Patentlerde merkez kavram, patentin konusunu oluşturan buluştur. Patent, teknik yönü olan buluşlara verilir. Teknolojik ilerlemelere ilişkin korumanın sınırlandırılabileceği endişesiyle yasal düzenlemelerde buluşun tanımı yapılmamıştır. Bir tanım vermek gerekirse buluş, teknik bir problemi çözen ve yenilik özelliği taşıyan insan fikridir. Buluş, teknik alanda spesifik bir problemin çözümüdür.

Aynı teknik probleme farklı çözümler üretilebilir. Dolayısıyla aynı soruna ilişkin birden çok buluş yapmak mümkündür. Örneğin, bir tükenmez kalemin ucu dışarıya bastırılarak ya da döndürülerek çıkarılabilir. Yine bir kişi ABS fren sistemini bulduysa başka birisi ASR ya da başka bir fren sistemini bulabilir. Bu fren sistemlerinden her birine, koruma şartlarını taşımak kaydıyla ayrı ayrı patent belgesi alınabilir. Çünkü az önce de belirtildiği gibi teknik bir probleme (örneğimizdeki kalemin ucunu dışarıya çıkarma ya da arabanın durmasını sağlama problemine) birden çok çözüm üretilebilir.

Patent, sanayiye uygulanabilir bir buluşun sahibine, resmi organlarca düzenlenen ve izinsiz kullanımları belirli bir süre engelleme yetkisi veren resmi nitelikte bir belgedir. Dar anlamda belgeden doğan hakka patent denir. Geniş anlamda ise patent, hem buluş üzerindeki tekel niteliğindeki hakkı (patentten doğan/patent hakkını) hem de bu hakkı ispatlayan belgeyi (patent belgesini) ifade eder. Tasarım ve marka gibi sınaî haklara verilen belgelere de zaman zaman hatalı bir şekilde patent denilmektedir. Oysa tasarım ve marka belgeleri patent belgesinden tamamen farklıdır.

Bir buluşa patent belgesi verilebilmesi için söz konusu buluşun yeni, tekniğin bilinen durumunu aşması ve sanayiye uygulanabilir olması gerekir.